Op de zomerse vrijdagavond 28 oktober 2022 ontvingen we thuis in de IJsclub in Lonneker een viertal van S.V. E.N.O. voor de KNSB-bekercompetitie. S.V. E.N.O. moest captain Op den Dries missen, maar had voor hem in de plaats Bielderman én Poffers geregeld, en liet haar 1700-spelers thuis. Wij hadden hetzelfde bekerteam op de been dat drie jaar geleden in de tweede ronde met 4-0 bij SG Max Euwe knock-out ging in dezelfde bordvolgorde en met dezelfde kleurloting: 1 Jürgen (wit), 2 Jokim (zwart), 3 Arno (wit), 4 Mart (zwart). Opvallend hierbij is dat we nu gemiddeld twee punten minder hebben dan toen. Bij winst was alvast een thuiswedstrijd tegen DSG Pallas in het vooruitzicht gesteld.
Jürgen kwam tegen Guy Bielderman aanvankelijk een pion achter geloof ik maar hij had wel wat positionele compensatie met een aardige stukkenharmonie met onder andere een lekkere loper op a3 die de zwarte rokade voorkwam en daarmee het natuurlijke zwarte spel frustreerde. Om onduidelijke redenen voor mij leek Bielderman vrijwillig de pion terug te geven om een saai torenlopereindspel te bereiken met lopers van ongelijke kleur, waarin Jürgen vervolgens zelfs een pion voorsprong verkreeg. Het kan verkeren, maar remise bleef het verwachte resultaat. In de eeuwige tijdnood voor Bielderman (met tien seconden per zet) verzamelde Jürgen (met nog ruim een half uur op de klok plus het bordinitiatief) zelfs twee pionnen, nee drie pionnen zelfs met nauwkeurig spel, voor het publiek is dat natuurlijk genieten. Om wederom onduidelijke redenen behield Jürgen vervolgens niet zijn cool, hij verloor door een kleine/grote onachtzaamheid een essentiële pion, zwarts koning kwam ook nog terug in het spel waardoor de opmars van de pionnen geblokkeerd werd en zo zag Jürgen de winst weer uit zijn vingers glippen. Erg jammer voor hem en voor ons maar wel echt een mooie knokpartij met wat ups en wat downs zoals we dat graag zien in de beker. Dit was overigens juist de laatste partij die klaar was.
Ik was zelf als eerste klaar tegen vervangend teamcaptain CM Mark van Essen en aangezien ik verder geen ceremoniële functies bekleed kon ik nadien dus info gaan verzamelen voor dit verslag. Ik speelde de opening eigenlijk naar ontevredenheid. Toen ik na een inspectie van de andere borden en een kop avondkoffie (je moet toch wat) ongeïnspireerd wederkeerde bij mijn eigen bord (ik had a7-a6 gespeeld) bleek mijn tegenstander zonder aanleiding een grote fout te hebben gemaakt (f2-f4) waardoor pionnen e3 en b2 allebei hingen en onmogelijk allebei gedekt konden worden. Daarna had Van Essen de ondankbare taak een reeks moeilijke beslissingen te nemen zonder dat er bevredigende pointes te behalen waren (je blijft altijd wel een pion+stelling achter, waar je ook voor gaat) en daar kun je in de praktijk eigenlijk nooit aan de andere kant ongeschonden uitkomen. Alles viel mijn kant op en ik moest nog wel even pas op de plaats maken natuurlijk en goed opletten dat er niet nog iets gemeens in zat ofzo maar het kwam allemaal vanzelf wel goed. Ik rekende braaf mijn berekeningen maar het is toch altijd weer moeilijk de vinger te leggen op de bronnen van winst en verlies. Je tegenstander niet te veel kansen op een dienblaadje aanbieden in elk geval. Puntje voor Lonneker.
Arno speelde tegen Etien Alssema en kwam al in de opening slordig een pion achter (d4 was niet meer afdoende te dekken…) maar hij hield nog wel even de schijn van compensatie hoog. Etien kwam eruit als de bovenliggende partij en nadat zwart een loper op h3 offerde moest Arno zijn dame wel opgeven voor zwarts toren. Het resulterende eindspel met een sloot pionnen achter en de witte koning bovendien hopeloos exposed werd niet meer wat. Etien speelde het keurig naar mat. 1-1.
Mart speelde tegen de FIDE-ratingsterkste maar inactieve Adriaan Poffers en kwam lange tijd goed mee. Poffers kan lekker schuiven op hoog niveau natuurlijk maar Mart is onze man in vorm met een lange reeks zonder verliespartij en dit was dus een mooie kans en een welkome test. Mart offerde na een lang middenspel optimistisch een stuk in ruil voor een paar ver opgerukte pionnen en wat initiatief. Poffers wist de druk in de eerste golf goed te verwerken maar Mart schakelde naadloos over naar de volgende. Ik had er eigenlijk wel vertrouwen in dat hij nog iets zou halen. Gestoken in het paarse Lonnekertenue werkte hij in tijdnood nog een paar door Arno aangereikte beugels Grolsch weg (of waren het er drie?), praatte wat te veel, en liet mij de resterende zetten noteren, maar dat kon allemaal niet voorkomen dat Poffers hem uiteindelijk pardoes mat zette in de hoek. Jammer. Tegelijkertijd was Jürgen dus klaar op bord 1. Schrale troost? We hebben er een mooie bekeravond van gemaakt met na een tam, zeg maar gerust saai begin toch prima enerverende partijen. En waarom de een nou wint en de ander niet met een grotere inspanning blijft toch wat onduidelijk, zoals ik wel vaker zeg. Het blijft ondanks alles een aantrekkelijk spelletje. Volgende week valt het dubbeltje hopelijk weer onze kant op in de KNSB-competitie. Onze bekerdromen zullen moeten wachten tot 2024.