De middag van 4 november stond de altijd lastige wedstrijd tegen WSG op het programma. Volgens Jokim hebben we in de afgelopen 10 jaar zelden of nooit van ze gewonnen ondanks vele ontmoetingen. Tijd om dat maar eens te doorbreken. De eerste twee wedstrijden van het seizoen eindigden in 4,5-3,5 voor Lonneker, dus we gingen met veel vertrouwen naar deze wedstrijd. Door een paar afzeggingen was er 1 invaller nodig dat was ondergetekende. Na nog wat snacks, kaas en worst ingekocht hebben opende ik de Toko iets voor 12en. Verwarming aan, bestuurskamer open, koffie zetten, borden, stukken en klokken op tafel zetten. Gouden wissel zou ik zeggen. Ik bleek ook nog wedstrijdleider te zijn en het verslag te schrijven. Om 12:30 kwam teamleider Roelof als tweede aan bij het gebouw. Om 13:00 was iedereen behalve Jeroen die een lekke band had binnen, dus konden we beginnen, smartwatches uit, telefoons uit, klokken aan.
Gerard Harbers was als eerste in het clubgebouw van Lonneker namens WSG, kortom die had er zin in. Hij mocht tegen ondergetekende die zoals u als kon lezen er nog een stuk eerder was, wat een passie voor het schaakspel van beide kanten. Als dit geen vuurwerk zou worden! Ik speelde Grünfeld, bleek achteraf toen mijn tegenstander mij ging vragen of dit een bekende variant was in de Grünfeld?, Het Grünfeld?, gewoon saai d4 systeem, omdat ik geen openingskennis heb? Er werden wat stukken geruild ik positioneerde alles in de defensieve stellingen onder het motto, kom maar op. Tevens had ik zelf ook geen plan of een concreet iets om op te spelen dus ik bood remise aan terwijl toeschouwer Walter net op het punt stond van vertrekken na een kleine 1,5 uur en 19 zetten, dit werd verrassend genoeg ook nog eens geaccepteerd. Kortom de tussenstand was 0,5-0,5. Goed resultaat voor een invaller. Paul en Bas waren erg blij met de updates de hele middag, de mensen in de zaal ook met de gesneden kaas en worst. Iedereen blij.
Onze nieuwe superspieler van Lonneker, Jochen mocht ook met wit. Hij weigerde remise tegen Marcel Krosenbrink, want Duitsers houden niet van remise. Zo ondervond Mart ook even later toen zijn aanbod werd geweigerd. Jochen gaf kort daarna een pion, met zijn prettige stelling zou hij die waarschijnlijk nog wel ergens terug winnen, maar omdat zijn tegenstander vrij makkelijk alles af kon ruilen werd niet veel later toch remise overeengekomen. 1-1.
J’adoube is Frans voor “ik raak aan”, vrij vertaald ook wel “even rechtzetten”. Een internationaal bekende term in het schaken zodat je kan ontkomen aan de aangeraakt is zet regel om even de boel weer midden op de velden te zetten. Heel Lonneker weet dit nu, want dit kwam behoorlijk luid uit de mond van Roelof. Iedereen in de zaal keek op, of grinnikte. De partij van Roelof op zwart met 7 was weer een karakteristieke taaie. Zijn tegenstander besloot een kwaliteit te offeren om de boel te kraken. Terwijl Arend Luimes in tijdnood kwam en naarstig op zoek was naar winst in een prettig ogende stelling, fluisterde ik Roelof in dat remise geen optie was gezien de andere borden, kortom vlammen nu! Want Jokim had mij weer net ingefluisterd dat hij niet veel meer dan een halfje verwacht op bord 1 t/m 4. Terwijl wit een pion naar f6 manoeuvreerde en een dame en een toren erbij betrok, begon Roelof ook maar een toren en een dame naar de half open h-lijn te zetten. Druk rekenend en zoekend naar de weg naar winst ging Arend rustig door zonder hier acht op te slaan. Mat! Dxh2! Briljant! 2-1. Roelof was erg blij, zijn tegenstander heeft tot vertrek uit Lonneker nog alleen en met teamgenoten zitten analyseren, want hij moest wel goed staan toch, ook dit kwam niet uit elke analyse volgens mij.
Maar 2-1 was nog zeker geen garantie voor succes, want Jokim, Jürgen en Mart stonden gewoon slecht. De stelling van Arno en Jeroen oogden remiseachtig. Jeroen had dit ook al een keer aangeboden, maar dit werd geweigerd. Arno had een goed ogende stelling, tegen Jochem Mullink, vervolgens werd er veel geruild en bleven er uiteindelijk 2 torens en vijf pionnen aan beide kanten over. Arno won een pion maar kwam even later toch remise overeen. 2,5-1,5.
Mart had zich voorgenomen om tegen zijn Duitse tegenstander, Reinhard Funke niet te veel bijzondere dingen te doen, gezien zijn erg matige score afgelopen seizoen in de Duitse competitie. Hij stond de hele partij passief, leek wat problemen op te lossen, maar verloor vervolgens een kwaliteit. Toen dit door zijn tegenstander werd omgezet in een vol stuk meer was de maat vol 2,5-2,5. Gewoon lekker je eigen ding blijven doen Wennink, veel leuker voor de toeschouwers!
Jürgen besloot tegen Arjan van Lith om een dynamische stelling te creëren. Met een dubbelpion op f7 en f6 in plaats van terugpakken met de dame. Vervolgens werd er een stuk geofferd en kwam er een Aanval op het bord, er werd geslagen op f7, maar zijn torens deden nog niet echt mee, deze werden er vervolgens ook nog bij betrokken en geofferd, maar tot iets concreets kwam het nooit. Gezien de materiele verhoudingen zat er vervolgens niet veel meer op dan opgeven 2,5-3,5.
De tegenstander van Jokim deed gewoon zetjes en kwam +2 te staan in een erg complexe stelling die in ieder geval heel goed oogde. Jokim gaf aan niet scherp te zijn en niet goed dingen door te kunnen rekenen, ook had Henrik Loesing nog eens een half uur meer terwijl Jokim nog maar 5 minuten had. Daar gaan we weer. Altijd hetzelfde liedje tegen WSG, het is 8 tegen 8 en uiteindelijk gaat Winterswijk er met de winst vandoor. Loesing ging naarstig op zoek naar de winst, terwijl het aantal toeschouwers waaronder Ronald Edens zich verzamelden rond dit bord, want de stelling was nog steeds erg complex en oogde spectaculair. Alle ogen waren gericht op Loesing, maar hij wist geen weg naar winst te vinden. Opeens had Tita tovenaar, Jokim schaak, nog een keer schaak om vervolgens te winnen. 3,5-3,5. We’re back baby!
Jeroen, kwam 17 minuten te laat, maar zijn tegenstandster dacht 9 minuten na over zet 2 dus zo veel de schade weer mee. In ronde 2 had Jeroen een remise-eindspel omgezet in een punt om de overwinning veilig te stellen kwam nu weer in een remise-eindspel. 5 tegen vier pionnen, ongelijke lopers en beide een toren. Deze torens kon Emma de Vries ook nog eens ruilen, maar dit besloot ze verrassend genoeg niet te doen. Tussendoor zei Jeroen ook een keer J’adoube, om een haartje van het bord te vegen zonder een stuk aan te raken. Het begon er volgens steeds beter uit te zien voor Jeroen die steeds iets verder opschoof met zijn vrijpion. Op het moment dat door Paul en Leon via de app de stelling werd verklaard tot goed tot gewonnen gingen de torens er af. Kortom ongelijke lopers, potremise. Nouja dat zou je denken, maar eindspelgod Jeroen ging toch nog maar even door. Maar dit zou Emma toch remise moeten kunnen houden? Dat zou moeten kunnen, maar dan moet je niet de verkeerde pion naar voren zetten, want dit resulteerde er in dat de loper van Jeroen het promotieveld van de pion van Emma blokkeerde, maar dat de loper van Emma en de koning moest ondersteunen en op de andere flank een pion moest stoppen. Een onmogelijke taak. Kortom Jeroen werd wederom Matchwinner! 4,5-3,5 voor de derde keer op rij. Fantastisch! Onze slechte reeks tegen Winterswijk, J`adoube, dat hebben we even rechtgezet.
Gijs