Op dinsdag 27 oktober 2015 speelde SV Lonneker de eerste ronde van de KNSB-bekercompetitie 2015-2016. In de vorige twee edities van deze knockoutcompetitie waren we tweemaal in de halve finale van de poulefase gestrand, tweemaal tegen een delegatie van meesterklasseteam SISSA. Lonneker had deze editie in de eerste ronde uit geloot tegen Meppel. MSV werd twee seizoenen geleden door Lonneker uitgeschakeld in de derde ronde, en vorig seizoen vlogen ze er in de tweede ronde al uit. Vanavond leken ze nou ook niet bepaald koste wat kost door te willen. Waar ze in principe een zeer brede selectie hebben, mocht vanavond een ratinggemiddelde van ‘slechts’ 2012 het vuile werk opknappen.
Lonneker had een wat representatiever afvaardiging van de topselectie gestuurd, met ieder boven de 2000 KNSB, al waren we wellicht niet allemaal even goed in vorm. Arno en ik hadden ons voorbereid door twee uur te vroeg aan te komen met de trein (was goedkoper) en toen van het bespaarde geld een pizza te delen. Arno had toen nog wel zin in een tweede helft en toen zijn we naar de pizzeria pal ernaast gegaan. Bij beide etablissementen hing mooi Egyptisch papyrus aan de muur. Arno legde me uit wie er allemaal op stonden (o.a. Thoth en Horus) en verder weet ik het ook niet meer zo goed. Waar Robin en Menno al die tijd bleven was me niet helemaal duidelijk, maar ze waren er uiteindelijk toch ruim voor acht uur (zo’n drie minuten). Het speellokaal op de eerste verdieping van café Oasis, waar Gijs en Erik eerder dit jaar waren afgezet, had vanavond de verwarming uitgezet. Daarom bleven de jassen aan.
Menno (2127) op bord 1 mocht tegen Menno van Koningsveld (2048) en had zwart geloot. Hij had weinig bedenktijd nodig om te beslissen om met z’n dame eropuit te gaan en daarbij, zijn verdere ontwikkeling verwaarlozend, een pionnetje mee te pikken. Dat had Menno al binnen een minuut of vijf te pakken maar had alleen nog maar z’n dame naar c2 gespeeld en de rest van zijn stukken stond nog thuis. Zwarts passiviteit leek niet heel veel uit te maken, want wits aanpak van de stelling leek ook niet bijzonder ambitieus qua activiteit. Toen de partij al vroeg was afgelopen, dacht of hoopte ik dat Menno wellicht z’n coördinatieproblemen had opgelost en naar een compleet gewonnen eindspel had afgewikkeld. Maar helaas bleek zijn koning te onveilig te staan en had zijn tegenstander een matgaatje gevonden. Zo verliep het begin van de wedstrijd dus nogal tegenvallend, maar er was nog niks aan de hand want we waren nog met z’n drieën bezig aan voordeeltjes te schaven.
De tweede die klaar was, was Arno op bord 4 met wit. Tegenstander Rienk van den Berg (1986) leek de opening niet fantastisch te behandelen en Arno leek juist wel wat constructieve plannen te hebben. Arno leek te spelen op de aanval, maar had daarbij eigenlijk geen concrete dreigingen. Je zou ook kunnen zeggen dat hij zijn stukken wat ongelukkig had gecoördineerd, met een nutteloze dame op h3 die alleen maar het dameoffer Dxh7+ dreigde (volgens mij dan), maar daarbij de aansluiting en de ondersteuning van de rest van de witte stukken miste. Ik had het willen vergelijken met een voetbalspits die ‘op een eiland’ staat, maar daar was Arno het niet mee eens. Na een matige voortzetting van Arno op zet 21 verhuisden we plots (maar wel ruim van tevoren overlegd door de teamleiders) naar een ietwat warmere ruimte, die toch ook wel wat tochtig bleek, maar de jassen konden wel uit. Daar deed Arno nog vijf zetten waarin zijn stelling implodeerde en gaf toen op. 2-0 voor MSV.
Ondanks deze wat roemloze partijen (vanuit ons perspectief dan, wel keurig gespeeld door de MSV’ers) was de avond daarmee nog lang niet voorbij. Robin met zwart op bord 3 gaf mij al vroeg op de avond de indruk dat hij wel wist waar hij mee bezig was door La6 te spelen, en na Bas de Boers (1902) Da4 te vervolgen met Dc8!. Zwart leek mij meer solide te staan en Robin borduurde daar rustig op voort. Hij pakte een pion mee op e4, en wit liet toen na om er eentje terug te pakken op b6. Het eind van de partij heb ik compleet niet meegekregen, maar het werd wel, zoals toch wel verwacht, 2-1, nadat Robin zijn ongelijke loper heel sterk had omgespeeld en een tweede pion won. >> speel de partij hier na.
Nu was alles niet helemaal goed gegaan vandaag, maar was het aan mij (Jokim) om het nog recht te trekken. Ik speelde ietwat verrassend, ook voor mezelf, op bord 2 met wit. MSV heeft steeds precies dezelfde ideeën als Robin qua bordvolgorde, maar dan met Fokke Jonkman (2114), tegen wie ik voor mijn gevoel werkelijk elke keer moet als ik hem zie. De vorige partij tussen ons (remise op bord 6), die hij eigenlijk had moeten/kunnen winnen, heb ik in mijn lange seizoensverslag in het Blozende Paard behandeld. Hij schuwt, net als ik, onnodige tactische complicaties niet, en speelde al vroeg Lc8-h3. Die kon ik pakken met Lg2xh3, maar dan kwam Pd4xf3+ en dat kostte me ook nog een dame. Er was echter geen concrete dreiging na Lh3, en ik had enkele scenario’s om uit te kiezen om er met een degelijk plusje uit te komen; ik kon de slagvolgorde zelf uitzoeken op basis van welke uitkomst mij het prettigst spelen leek. Ik koos voor een afruil waarbij ik zelf met mijn paard op d5 sterk zou komen te staan, maar dan moest ik ook nog enkele zetten pressie van zwart doorstaan. Mijn koning was wat onveiliger dan die van zwart, en ik liet na om op dameruil aan te sturen. Dhr. Jonkman speelde het behendig genoeg om voor problemen te blijven zorgen. De balans en wie van de twee nou precies het initiatief had schommelden sterk. Helaas ging het, zoals zo vaak, mis toen mijn tegenstander net dat ene schaakje meer bleek te hebben dan ik had vooruitberekend. Ik dacht na Db7-b1+ met Kh1-g2 alle schaakjes gepareerd te hebben, en sloot daarmee de berekening af in mijn hoofd met groot voordeel als variantbeoordeling, maar toen kwam Db1xe4+, juist net dat dodelijke extra schaakje, wat mij m’n paard kostte. Ja, au. Ik verloor ook nog even m’n toren, alles binnen vijf zetten, en gaf toen op. Het was een zeer grillige partij waar de eerste die een klap wist uit te delen won. Zwart had vanuit de uitgangsstelling ook zomaar z’n hangende toren en paard kunnen verliezen, maar won dus net op tijd. >> speel de partij hier na.
MSV (2012) - Lonneker (2086) 3 - 1
------------------------------------------------------------------
1. Menno van Koningsveld (2048) - Menno Monsma (2127) 1 - 0
2. Fokke Jonkman (2114) - Jokim van den Bos (2134) 1 - 0
3. Bas de Boer (1902) - Robin Bos (2082) 0 - 1
4. Rienk van den Berg (1986) - Arno van Akkeren (2001) 1 - 0
Daarmee werd het 3-1 voor MSV in de reguliere speeltijd, en mochten we helaas niet eens meer een potje snelschaken. Een geringe flater voor ons, maar we hadden ook niet echt aanspraak op meer op basis van het algehele spelbeeld, waarbij we objectief wel voldoende stonden maar niet de handigste plannen op het bord uitgevoerd wisten te krijgen. De mannen van MSV waren daarin duidelijk succesvoller. De vorm bij ons valt blijkbaar net niet zo goed in elkaar als precies een jaar geleden, al is Robin wel nog ongeslagen dit seizoen. We dropen ietwat gedesillusioneerd af en in Zwolle kwamen we met de spelersbus van Lonneker de spelersbus van FC Emmen tegen; die keerde terug van een blamage tegen de amateurs van VVSB in de KNVB-bekercompetitie (ook 3-1 verloren). Het kan dus altijd erger. Volgend jaar hebben we weer een kans om de KNSB-Cup te gaan pakken. Aan de wet van Appie wordt niet getornd: eenmaal zullen wij de kampioen zijn.
NB. Meppel had eergisteren al een kort verslagje klaar trouwens: MSV-1 begint te winnen.
-Jokim van den Bos
Meppel, dinsdag 27 oktober 2015
.
.